

Deel 1 - Mantelzorgers in het licht
Mantelzorgers: we kunnen niet zonder ze. Partners, ouders, kinderen, buren; mensen die zorgen voor iemand van wie ze houden. Het werk wat zij doen is vaak onzichtbaar, daar willen wij verandering in brengen. Daarom zetten wij mantelzorgers in het licht. Ricardo en Marja zijn allebei mantelzorger en vertellen openhartig hoe zij dit ervaren. In het eerste deel van dit tweeluik spreken we Marja en haar moeder mevrouw van den Berg.
“Ik regel alles”
Marja (58) is mantelzorger voor haar moeder, mevrouw van den Berg. Al vijf jaar zorgt Marja voor haar, nadat ze vanuit een actief leven op haar 79e lelijk ten val kwam. Na zeven weken in het ziekenhuis en zeven weken herstellen in Mariaoord begon het: “Ik moest van alles regelen om mijn moeder thuis te krijgen. Een ziekenhuisbed, zorg in huis, een traplift, beugels in de badkamer en in de wc. Het was zwaar, ook omdat mijn moeder in die periode niet mijn enige zorg was.
Voor drie mensen zorgen
Mijn broer was namelijk ook ziek. Ik heb een huisje voor hem geregeld, alle aanvragen voor toeslagen ingevuld en tot hij overleed, kwam hij elke dag bij mij eten. Ook mijn ex-man werd ziek, dus er was een periode dat ik voor drie mensen moest zorgen. Dat werd wel erg veel. Op een gegeven moment sluipt het erin en ga je eraan onderdoor. Ik cijferde mezelf volledig weg.
Ik gun het mijn moeder
Elke dag ben ik tot 23.00 uur bezig. Ik doe het met liefde en ik zou niet anders willen, maar tegelijkertijd voelt het soms alsof ik eraan onderdoor ga. Ik leef voor haar, mijn hele dag staat in het teken van mijn moeder. Mijn man zegt dan ook weleens: met wie bende gij nou getrouwd, met mij of je moeder? Dat is een enorme prijs die ik betaal, toch zou ik het niet anders willen. Ik vind het leuk en ik gun het haar.
Rouwverwerking
Dat betekent wel dat ik geen tijd heb om bij vrienden koffie te drinken bijvoorbeeld. Dan zit ik daar niet rustig, wetende dat mijn moeder alleen zit.” Uiteindelijk werd het Marja te veel en kreeg ze last van hyperventilatie: “Ik kon het niet meer. Ik was in korte tijd mijn broer, mijn vader en mijn ex-man verloren en daarbij de zorg van mijn moeder werd te veel. Ik ben toen in therapie gegaan; rouwverwerking. Ook slik ik medicijnen om beter te slapen. Verder komt er een keer per week iemand om te wandelen, tegen wie ik alles kan vertellen.
Dat probeer ik overigens ook bij mijn moeder, maar die staat er niet open voor. Ik zou het haar gunnen want het lucht enorm op; ik kan bij haar lachen en huilen. Bovendien is zij haar zusje verloren en weet ze daardoor ook hoe het voelt om te rouwen. Het is een goede beslissing geweest om bewust voor mezelf te kiezen.” Naast hulp voor zichzelf is er inmiddels ook hulp voor haar moeder, in de vorm van Begeleiding.
Zij komen boodschappen doen, administratie en nemen haar mee naar de kapper. Ook komt er eens per twee weken een vrijwilliger.
Duizenden euro’s
Mevrouw van den Berg: “Als ik Marja niet had gehad, dan was ik dood geweest. Ze heeft eigenlijk duizenden euro’s verdiend. Wie moet ik anders roepen, als ik hulp nodig heb? Soms heb ik niet eens in de gaten dat ze binnen is. Ze regelt alles voor mij. Het is moeilijk om erop te komen, omdat het overal in zit: de was, koffie klaarzetten, bed opmaken.” Marja vult aan: “Ik kijk ook wat voor zorgmateriaal ik moet
regelen en bijvoorbeeld de huurtoeslag. Voorheen kwam ze ook elke dag eten, tegenwoordig breng ik van maandag tot zondag warm eten. Binnenkort komt ze drie weken logeren vanwege een renovatie.”
Naast dit alles vergeet Marja de gezelligheid niet: ze brengt soms een visje en regelmatig een bosje bloemen. Ze geeft toe: “Zonder gevoelens zou je dit niet kunnen volhouden. Ze belt me soms 80 keer per dag, zonder overdrijven. Ik doe het echt omdat ik zo veel van haar houd.”
* Dit artikel is in december 2023 gepubliceerd in de Actief Actueel, ons klantenmagazine.

