Column: Waarom nog een coach wél een goed idee is

De klant écht centraal stellen

Zo gaan wij dit jaar integraal werken; onze diensten Thuisondersteuning, Verzorging & Verpleging en Begeleiding gaan we aansturen vanuit één team, met één regiomanager. Hiervoor hebben we ons werkgebied herverdeeld in negen regio’s. Alle zorg in één plan samenbrengen, maakt de zorg een stuk laagdrempeliger voor klanten. Je kijkt veel meer naar de persoon als geheel, zodat je passende en efficiënte ondersteuning kunt bieden. Op die manier zet je de klant écht centraal. 

Schotten weghalen 

Door alles in één team samen te brengen willen we de schotten weghalen, niet alleen tussen onze eigen diensten maar ook in de regio. De managers gaan dan ook binnen de regio, in de breedte verbindingen leggen. Van huisartsen tot buurthuizen en woningbouwcorporaties; alles om betere zorg te bieden. 
Het veranderen van structuren in de zorg is niet iets wat wij op eigen houtje hebben bedacht, maar we hebben dit landelijk met elkaar afgesproken in het Integraal Zorgakkoord. Daarom zijn er verspreid over het land transitietafels waarin we met diverse zorgpartijen nadenken en plannen maken voor de toekomst. Zowel in- als extern gaan we de schotten langzaamaan weghalen. 

Langer uit zorg door de Leefcoach 

Een van de zorgpartijen heeft het project community care ontwikkeld. Dit is een vorm van zorg waarbij mensen elkaar ondersteunen bij het dagelijks leven. Het is een sociale visie; burgers helpen elkaar, in samenwerking met professionele zorg. Hierbij is je sociale netwerk en woonomgeving van belang. De Leefcoach is de belangrijkste schakel in deze manier van werken. Deze coach gaat naar een klant en kijkt vanuit positieve gezondheid naar wat er echt nodig is. De Leefcoach kijkt breder dan professionele zorg, met als resultaat dat mensen vaak langer uit zorg kunnen blijven. De samenwerkende partijen waren laaiend enthousiast. 

Verdeling van geldpotjes 

Voor deze manier van werken is toestemming nodig vanuit het zorgkantoor en de gemeente. Het zorgkantoor was echter zeer terughoudend en gaf in eerste instantie geen toestemming. Deze manier van werken betekent namelijk iets voor de budgetten van de zorgkantoren en van de zorgverzekeraars. Dit had te maken met de verdeling van geldpotjes. Makkelijk gezegd: als we mensen langer uit de WLZ (zorgkantoor) houden dan kost dit de zorgverzekeraar geld. 

Zorgen mét in plaats van zorgen vóór 

Dit is nu precies zo’n voorbeeld van een systeemverandering. Die vereist een omslag in denken en handelen en dan kom je weerstand tegen. Voor de zorg gaat het om een andere visie op zorg verlenen; zorgen mét in plaats van zorgen vóór. Vanzelfsprekendheden loslaten en stil staan bij de vraag: wie doet wat? Voor (de rekenwonders van de) zorgverzekeraars zou het niet moeten gaan om vasthouden aan de verschillende geldpotjes, maar om het totaalplaatje nu en over 25 jaar. Want zowel wij als de zorgkantoren zijn hier met als doel: zorg leveren aan al die mensen in ons land die het nodig hebben. En dat moeten we niet uit het oog verliezen.

Vooruitgang vieren 

Nadat partijen van de transitietafel met de vuist op tafel hebben geslagen en zo goed mogelijk uitgelegd hebben waarom die nieuwe manier van werken met een Leefcoach een oplossing is om de zorg houdbaar te houden, heeft het zorgkantoor uiteindelijk toegezegd. Hoera! 
Een belangrijke stap naar meer samenhang en samenwerking tussen alle leefgebieden en problemen van de klant. Een belangrijke reden om even stil te staan en vooruitgang te vieren, voordat we weer verder gaan tot de orde van de dag.