Blog
Column: 'Maar wie zorgt er dan voor jou?'
“Omringd door collega's werd ik onlangs overvallen door emotie. Totaal onverwacht kwamen tranen die ik met moeite kon bedwingen. De aanstichter? ‘Mag ik je kussen’, een voorstelling over de zorg van morgen. Het stuk sneed recht door mijn ziel. De zes acteurs speelden stuk voor stuk mensen die ik ken en liefheb. Nooit eerder zag ik alle pijnpunten van de zorg zo overtuigend in beeld gebracht.
Mijn moeder leeft nog, ze is ver in de 90. Vroeger was zij een krachtige vrouw, inmiddels loopt ze krom, is ze dementerend en vaak in haar eigen wereld. De man in het stuk heeft Alzheimer, ook hij is een schim van de sterke man die hij ooit was. Zijn dochter moet nu voor hem zorgen, zoals hij dat ooit voor haar deed. De rollen zijn omgedraaid. Ook wij zorgen voor mijn ouders, zo goed als dat gaat. Dat is niet altijd makkelijk; communiceren wordt lastiger en ik zie mijn ouders vaker in situaties waar ze misschien helemaal niet in terecht willen komen. Soms vraag ik me af of dit wel de bedoeling is.
Mijn vader is ook ver in de 90. Laatst kreeg ik een filmpje waarop hij met een verzorgster aan het dansen was… op muziek waar hij zijn leven lang een hekel aan had. Goedbedoeld, maar een misplaatste setting voor mij als dochter. Moet ik daar dan iets van zeggen?
Hij belt me soms twee keer per dag vanuit het verzorgingshuis. Ik neem altijd op. En als een keertje niet opneem voelt dat niet fijn. Het schuldgevoel zit altijd aan de oppervlakte. Het gevoel van 'het zal nooit genoeg zijn'. Herkenbaar voor iedereen die (mantel)zorgt en precies daarover gaat 'Mag ik je kussen'.
Een verhaal over steeds meer mensen die zorg nodig hebben, maar steeds minder mensen die dat werk willen doen. Hoe er steeds meer regels zijn, maar steeds minder tijd. Hoe de werkdruk groter wordt en het budget kleiner. Maar ook is het een verhaal over de zorgmedewerker die altijd doorgaat, omdat ze niemand in de steek willen laten. Iedereen gaat door, maar hoe lang hou je dat vol?
Overbelasting, machteloosheid, doorzettingsvermogen. De zes acteurs brengen het met verve in beeld.
Maar ook de liefde.
‘Maar wie zorgt er dan voor jou?’, vroeg de man met Alzheimer. 'Hoe hou je dit vol?'
'Nouja, gewoon volhouden. Doorgaan. Niet opgeven’
Het verlies.
'Als je sterft, ben je dan weer wie je was? Blijft je ziel dan bestaan?'
Het verdriet.
'Ik heb alles gegeven. Wat had ik nog meer kunnen doen?'
Ik zou zeggen: ga naar deze gratis voorstelling als je nog niet bent geweest. Neem je collega’s mee. Ga deze topacteurs zien, geniet van de multimediatechnieken en laat je een hart onder de riem steken door dit verhaal die de keiharde dagelijkse realiteit is voor velen van jullie. Waarschuwing: waterlanders niet uitgesloten.”
Bezoek de theatervoorstelling via: https://tmrk.nl/voorstellingen/mag-ik-je-kussen/.
